دایی این دختر نه ساله می گفت که بیش از صدبار این نامه را یواشکی- همان دزدکی خودمان-  از لای قرآن شخصی «ندا» بیرون آورده و خوانده و هر بار بیشتر از دفعه پیش اشک هایش سرازیر شده. می گفت اگر ندا بفهمد که این نامه را کسی دیده و یا خوانده، قیامت به پا می کند! پدر و مادر «ندا» شش سال پیش از هم جدا شده اند. او با مادرش در جنوب شهر تهران زندگی می کند. پدرش از رتبه های برتر کنکور- رتبه 13- بوده که به مصرف مشروبات الکلی معتاد شده. مادر ندا که دیگر توان تحمل خشونت، بی قید و بندی و کتک کاری های او را نداشته، درخواست طلاق می دهد. هرچند وضعیت مالی ندا و مادرش ضعیف است اما این دختر نه ساله، از ابتدایی ترین وسایل برای نوشتن داستان و کشیدن نقاشی استفاده می کند. از تخیل فوق العاده و استعداد قابل تحسینی در داستان نویسی و نقاشی  برخوردار است. دایره لغاتش شگفت انگیز است اما غلط املایی زیاد دارد و البته این هم طبیعی است چرا که او هنوز نه سال بیشتر ندارد. راستش را بخواهید من هم که نامه محرمانه او را به خداوند خواندم بی اختیار اشک هایم سرازیر شد. بد نیست ما آدم بزرگ ها هر وقت که دلمان غبار دنیا می گیرد، خدا را از لابلای احساس بچه ها جستجو کنیم. بچه ها همیشه با خدا هستند.

«از طرف ندا به خدا

خدایا به من و مادرم کمک کن مشکلات خود را با هم هل(حل) کنیم. خدایا کمک کن... خدایا اُمر(عمر) مادرم را زیاد کن که تا سن 66 سالگی هداکثر(حداکثر) اُمر(عمر) داشته باشد؛ بیشتر، تا هدود(حدود) 78 سالگی زنده باشد. خدایا من این حرف ها را از ته دل خوام زد و می زنم و گفته ام. خدایا پدرم را آزار بده جوری که به اندازه مادرم رنج ببیند چون من عاشق مادرم هستم و حتی یک زره(ذره) هم پدرم را دوست ندارم. خدایا مرا کمک کن تا در هنر نقاشی موفق شوم. خدایا من که می دانم موفق می شوم البته با کمک شما. من فقط به تو اتقاد(اعتقاد) دارم پس به من کمک کن. خدا! راستی من می خواستم به تو چیزی بگویم؛ مگر تو نمی گویی بچه ها فرشته اند؟ پس دعایم را زود مستجاب کن. لتفا(لطفا) دعاهای مرا مستجاب کن و به مشکلات مالی ما کمک کن تا پولدار شویم. خدایا مرا ببخش که نماز نمی خوانم».

منبع:روح آبی