بسم رب الشهدا والصدیقین

14 اردیبهشت

سالروز شهادت برادرم  میباشد.

18 سال داشت وساده وبی ریا بود و.پرنده ای بود که توان ماندن نداشت .

برای اولین بار که به اموزش رفته بود وبرگشت فهمیدیم ماندنی نیست .

یکبار به مرخصی امد وبعد برای همیشه رفت . وراست گفت شهید بهشتی که بسیجیان مرغان اغشته به خونی هستند که جایشان در این دنیا نیست.

وصیت برادرم با این بیت شعر شروع شد:

ما در ره عشق نقض پیمان نکنیم    گر جان طلبد دریغ از جان نکنیم

دنیا اگر لبریز از یزیدیان شود       ما پشت به سالار شهیدان نکنیم

امسال بیستمین سالگرد شهادتش میباشد.

این مقدمه ای تا یک خاطره جالب از دوران تحصیلم را تعریف کنم .

سال 72 بود .تازه وارد تربیت معلم شده بودم. ما را داخل خوابگاهی جای دادند که سال دومیها نیز بودند . برخلاف سایر خوابگاهها که همه دانشجویان یا سال اول بودند یا سال دوم.ما سال اولیها وسال دومیها باهم بودیم.دخترانی  با ایمان  مومن سرشار از روح زندگی ومعلمان اینده .

چه دوران  خوبی بود.

دهه فجر بود . مربی پرورشی ما در تربیت معلم به همه گفت که انهایی که از خانواده درجه یک شهدا میباشند

عکس شهیدانشان را برای تشکیل  نمایشگاهی به مرکز بیاورند . ما پنج نفر بودیم  که این برنامه شامل ما میشد.

عکس ها را اوردیم از قضا من ومرضیه که دانشجوی سال دوم بود هردو خواهر شهید بودیم وداخل یک خوابگاه .بچه ازادشهر گلستان بود.البته تا ان موقع هیچ کداممان این موضوع را نمیدانستیم.

این بهانه ای شد تا بنشینیم راجع به این موضوع با هم صحبت کنیم.

او ازمن تاریخ شهادت ونام عملیات ومحل خدمت برادرم را پرسید  جواب من جواب او هم بود برادر او هم در همانجا همان عملیات وهمانروز به شهادت رسید وکل مطلب اینکه ان دو شهید با هم دوست بودند وبا هم عکس یادگاری داشتند که ان عکس را هم ما داشتیم هم انها.این زمینه ای بود تا دوستی ما پایدارتر باشد.

این خاطره برایم بسیار جالب بود .

دوبرادر در عرصه جنگ به مصاف دشمنان رفتند وشهید شدند  ودو خواهر معلمی می اموختند تا از حرمت خون انها پاسداری کرده واین امانت را به دانش اموزانشان بسپارند.

یا د تمامی شهیدان را گرامی میداریم.