امروز روز پدره.یه جعبه شیرینی گرفتم و با خانواده رفتیم عرض تبریک.اما نبود......خونه خالی خالی بود...........دلم گرفت....سی سالی بود که این وقتها میریم مزار اهل قبور.رفتیم پیش مادر و اقوام وبراشون فاتحه ای خوندیم.زنگ زدم به موبایل..فهمیدیدم بابا رفته اعتکاف.پدرم از پیشکسوتای اعتکاف توی محلمونه...سالی چندبار ختم قران داره...از هر جای قران براش یک ایه بخونی مابقیشو از حفظ میخونه.دوساله بود پدرشو از دست داد 12سالش بود مادرشو.مسئولیتشون افتاد دست عموشونو و مابقی هم همون داستان نامهربانی با یتیمان.بگذریم.خدا از سر تقصیرات همه بگذره.با همه سختیهاش هیچ وقت نسبت به اعمال دینی خودش کوتاهی نمیکرد.اهل مسجد و منبر و خیراته.برای همین افتخار پدر شهید بودن رو هم داره.جعبه شیرینی رو بردم مسجد محل..بابام اومد بیرون.بوسیدمشو جعبه شیرینی رو دادم دستش.خواستم برام دعا کنه.خیلی خیلی محتاج دعاش بودم.پاپام جندسال پیش یه بیماری روده ایی سخت گرفته بود.رفت زیر تیغ جراحی و چند سانتی از روده اش هم برداشته شد ولی بااینحال روزه ش رو قضا نمیکنه.حتی مستحبیهاش رو هم میگیره.یادمه یه روز که نوجوان بودم منو برد کناره کوره ی اتشی که برای خشک کردن برگهای توتون از اون استفاده میکردن(اون زمونا یکی از محصولات شمال کشت  توتون بود که البته الان منسوخ شد)اتشی سهمگین در حال سوختن بود.گفت دخترم این اتش رو نگاه کن.نخواندن نماز و بی اعتنایی به احکام خدا سرانجامی جز افتادن در اتش جهنم نداره.ببین این اتیشو.میتونی تحملش کنی.حالا  شدت حرارت جهنم رو تصور کن.و ما درس زندگی همراه با دیانت رو یاد میگرفتیم.هر روز با صدای قران خواندن بابا از خواب بیدار میشدیم و نمازمون رو میخوندیم.موقعی هم که سر باغ میرفتیم زمزمه های عاشورایی بابا و تعزیه خوانی او ریشه های محبت به اهل بیت رو در جان ما میدواند و ما بزرگ و بزرگتر میشدیم.پدرم مهربانی با دیگران و دستگیری از مستمندان را به ما یادداد.با خواندن قران و معانی ان خدا رو بهتر شناختیم.خدا رو شکر میکنیم که نعمت وجود همچین پدری رو به من عنایت کرد.پدری که نان حلال به من داد و درس عشق ورزیدن به خدا رو به جانمان نوشانید.

   پدر عزیزم روزت مبارک و صدسال زنده باشی.

خدا پر داد تا پرواز باشد

گلویی داد تا اواز باشد

خدا میخواست تا باغ اسمانها

به روی ما همیشه باز باشد

خدا بال و پر پروازشان داد

ولی مردم درون خود خزیدند

خدا هفت اسمان باز را ساخت

ولی مردم قفس را افریدند

حکایت لجبازی بشر با خدا انتها نداره....سعی میکنن هرچی خدا گفت برعکسشو انجام بدن....همیشه در حال گول زدن خودشونن.....خودشون مفسرن..راهنمان ...هدایتگرن و در اخر عقل کل...البته   قطعا توی دلشون نعوذ بالله از خدا برتر خودشونو میدونن.خیلی از دورو برمون همین طورین.به هیچ قانون خدا پایبند نیستن ...تازه تا دلشون میخواد مومنا رو مسخره میکنن.گهگاهی ادم نشانه های اخر الزمون رو میبینه.....اگه یه ذره حکومت ادعای اسلامی بودن نداشت قطعا زندگی برای مومنا سخت از احوالات شیعه در کشورهای دیگه نبود.انقدر دین حق خدا رو برا خودشون پیش پا افتاده میبینن که تازه جای منت رو برا خودشون خالی میذارن.یه سخنی از یه بزرگی شنیدم که برام جالب بود.اگه میخوای بدونی چقدر پیش خدا ارزش داری یه جا میتونی حسش کنی و اون موقعیه که میخوای گناه گنی حالا هرنوعش که باشه ببین که چقدر خدا برات ارزش داره که به خاطرش گناه رو ترک کنی اگه نداشت و انجامش دادی اینو قطعا بدون که تو هم به همون اندازه پیش خدا ارزش داری یا اصلا نداری.

ختم کلام هرچی بشر با خدا بجنگه لجبازی کنه بخنده مسخره کنه و ووووو و لی یه روز معلوم نیست در کجا کی چه وقت پیمانه عمر سراومد و چشما به روی کسایی باز میشه که راه برگشتی برای جبران و ندیدن اون چهره ها نیست حالا هی به رفتار این و اون نگاه کنیم بزاریم به حساب دین و برای خودمون ببریم و بدوزیم و شونه از مسئولیت دینی خالی کنیم..

امشب شب ارزوها لیله الرغائبه.

شبی که فرشتگان الهی بسوی کعبه نزول میکنن تا حاجات بنده های خدا رو ببرن پیش خدا

امشب برای این فرشته ها هم دعاکنین و براشون تحیت و سلام بفرستین.

امشب برا همه دوستام دعا کردم.دعا کردم عاقبت به خیر بشن .دعا کردم هیچ وقت از یاد خدا غافل نشن.

دعا کردم همیشه سلامتی داشته باشن.دعا کردم هیچ وقت  و تا میتونن دل خدا رو نشکنن. و همین دعا ها رو برا خودم  هم کردم.

د راین شب ارزوها به یاد هم باشیم

برای ایران  هم دعا کنیم.برای رهبرمون برای همه ی کسانیکه برای سرافرازی کشورمون تلاش میکنن.خدا همشه اونها رو در پناه خودش قرار بده.امین

هنگاهی فشار زندگی  ادمی رو از مسیر اصلی غافل میکنه.حجم زیاد کار ها و مسئولیتها باعث غفلت از کارهای دیگه میشه.روزگار به کام ادم تلخ میشه ..هزارتا نکته روانشناسی هم که به کار ببری بازهم کم میاری.

اینجاست که یه چیز باعث میشه بری سر مسیر اصلی زندگی .. اون چیزی نیست جز یاد خدا و توکل به او..راه حلی که بشر امروز ازش غافله.

خیلیها که با ادم دردل میکنن میون حرفاشون میشه یه چیز و کشف کرد و اون ناامیدی و یاس  از رحمت خدا و عدم کاربرد توکل و ایمان در رفتار و اعمالشونه.

رفتار و کردار ادمی چنان با قاعده و اصول  طراحی شده که انحراف از ان به هرشکلی باعث ضرر به ادمیه و بالعکس توجه و دقت در انجام اعمال مطابق با اموزه های الهی خداوند

به سود دین و دنیای ادمه.

هر پدیده خوشایند و ناخوشایند در مسیر زندگی ادمی به زعم ناقص ما ،محصول حرکات و رفتارهاییه که خودمون در این دایره گردون با نظم و انضباط، انجام میدیم.

شاید چیزی شبیه علم ریاضی..هر مسئله ایی.با فرمول خودش....

این دستورات در دین اسلام به شکل کامل اومده..

حالا اگه نگاه به زندگی و سبک و سیاق انسانهای اطراف خود کنیم، گله ها و ناله های اونا رو در نظر بگیریم نتیجه کدام کار خودشون نیست؟هر مصیبتی وجود داره از دست خودماست مستقیم یا غیر مستقیم.