به شهری که من به انجا سفر کردم دخترانش نجابت را از بانوی اب وایینه اموحته بودند.

پسرانش مروت و جوانمردی را از ارباب عشق.

در این شهر بر مامنه ها بانگ نور بود وبر لبها نوای ملکوتی قران.

 در این شهر اسمان برکت میباریدو زمین به خاکیان روزی نثار میکرد.

مساجد محلی برای عروج بود و زنان و مردان بر سجاده های  ایمان ، معرفت به کودکانشان

می اموختند.

در این شهر  ترازوی  عدالت بر سر درب تمامی منازل به چشم میاید.

 و کسی از دیگری دلگیر نیست .

در ابن شهر ، سائلی را نمیبینی که به منزلی رود و دست نیاز دراز کند.

مردمان این شهر قلبهایی دارند به وسعت یک ایینه ، پاک .زلال

تا این شهر راهی نیست جز به اندازه پرواز یک دعا

اللهم عجل لولیک الفرج