روزی سیبی از درختی، روی سر مردی افتاد،ان مردجاذبه زمین را کشف کرد.

روزی سیبی از درختی، روی سر مردی افتاد، ان مردگفت :چقدر بد شانس هستم وانجا را ترک کرد.

روزی سیبی از درختی، روی سر مردی افتاد، ان مرد، سیب را نقاشی کرد.

روزی سیبی از درختی، روی سر مردی افتاد، ان مرد، سیب را با لذت خورد.

روزی سیبی از درختی، روی سر مردی افتاد، ان مرد، عصاره شفا بخشی از ان ساخت ومعجزه طب را اشکار کرد.

روزی سیبی از درختی، روی سر مردی افتاد، ان مردگفت : این تو طئه دشمن است و درخت را قطع کرد.

روزی سیبی از درختی، روی سر مردی افتاد، ان مرد، سیب را کنار گذاشت برای روز مبادا.

روزی سیبی از درختی، روی سر مردی افتاد، ان مرد به دل ذرات سیب سفر کرد وفلسفه جهان رادر دل ذرات ان  یافت.

روزی سیبی از درختی، روی سر مردی افتاد، ان مرد سیب را خاک  کرد ، تا نگاه بد بینانه دیگران ، سیب را پژمرده نکند.

روزی سیبی از درختی، روی سر مردی افتاد، ان مردشعری گفت:«زندگی یک سیب است»