کلمه ارهاب یا تروریسم به معنی ترس و ترساندن است و در زبان فرانسه در اوایل فقط در حوزه های سیاسی بکار میرفت.

در لغت نامه دهخدا نیز تروریسم به معنای اصول حکومت وحشت و فشار آمده است. و کلا در زبان فارسی این کلمه بیشتر به قتل های سیاسی و ترور اطلاق میشود.

در واقع تروریسم گرفته شده از همان کلمه ترور است که در واقع یک مکتب برای ترور محسوب شده و در حال حاضر نیز به ترورهای دولتی تروریسم گفته میشود.

برخی دولتها که حکومت آنها بر مبنای فشار و اجبار بنا شده از این روش برای تثبیت و ادامه حیات سیاسی استفاده مینمایند که تروریسم دولتی عمدتا مخالفان حکومت را هدف قرار داده و بدنبال ایجاد رعب و وحشت می باشد و در تعریفی دیگر به سیاست مداخله و تهدید خشن یک دولت در امور دولتی دیگر و تخلف از قوانین بین المللی و منشور ملل متحد را تروریسم دولتی می نامند.

امروزه با در نظر گرفتن تعاریف بالا اسرائیل مظهر تروریسم دولتی در جهان می باشد اما متاسفانه بدلیل نفوذ امریکا در سازمانهای بین المللی از جمله سازمان ملل و شورای امنیت مردم مظلوم فلسطین که خود قربانیان این ترورها میباشند به عنوان تروریسم معرفی می شوند.

البته تا کنون رژیم صهیونیستی بارها و بارها توسط سازمان های بین المللی به عنوان تروریست معرفی شده اند ولی متاسفانه با مداخله امریکا و کمکهای سیاسی و اقتصادی و دیپلماتیک انجام شده همچنان این تروریسم بزرگ و وحشیانه دولتی ادامه دارد.

رژیم صهیونیستی از زمان تشکیل تا کنون در چهار مرحله زمانی برنامه های تروریستی خود را علیه مخالفان فلسطینی خود ادامه داده است :

مرحله اول : این مرحله مربوط به سالهای اولیه تشکیل این رژیم یعنی از 1951 تا 1966 است که شامل مراحل مختلف رشد و گسترس نظام صهیونیستی و تسخیر زمین های فلسطین اشغالی می باشد که در این مرحله این رژیم در حال ترغیب یهودیان برای مهاجرت به سرزمین های اشغالی بود و تمامی مخالفان یهودی خود را در کشورهای دیگر با دو هدف از بین بردن مخالفان و نا امن نشان دادن کشورهای دیگر برای یهودیان و ترقیب آنها به مهاجرت به سرزمین های اشغالی ترور مینمود.

مرحله دوم : این مرحله از تروریسم دولتی اسرائیل نیز در بین سالهای 1966 تا 1975 به عنوان مرحله توسعه و پیشرفت همه جانبه رژیم صهیونیستی و ایجاد فاصله علمی – سیاسی و اقتصادی بین این رژیم و کشورهای عربی منطقه صورت گرفت و در آن سعی شد تا اندیشمندان و دانشمندان عرب برای جلوگیری از پیشرفت علمی اعراب بخصوص در بحث های نظامی مورد ترور قرار گیرند چون اسرائیل بشدت از پیشرفت نظامی اعراب بخصوص در بحث هسته ای بیم داشته و آن را خطر بزرگی برای خود میدانست که در این راستا میتوان به ترور فیزیکدان مصری دکتر سمیره موسی و ترور دکتر نبیل القلیبی که از فیزیکدانان و دانشمندان بزرگ هسته ای مصر بود نام برد و همچنین ترور دکتر یحیی الشمد که وی نیز از داشمندان هسته ای عرب بود.

مرحله سوم : بین سالهای 1980 تا 1992 بود که در اذهان کشورهای عربی منطقه سالهای صلح رژیم صهیونیستی با آنهاست که البته در این سالها آماج ترورها کاهش یافته بود اما ترورهای داخلی فلسطینی ها همچنان ادامه داست.

مرحله چهارم : دوره زمانی پس از کنفرانس صلح اعراب و اسرائیل در سال 1991 را تشکیل میدهد که اسرائیل از همان زمان خود را دایه سلح جهانی معرفی کرده و از همان زمان نیز انتفاضه مسجد الاقصی شروع گردید.

البته اسرائیل برای مشروعیت بخشیدن داخلی به تمامی خشونت ها و ترورهای خود از ریشه های مذهبی و اعتقادی استفاده مینماید که روزنامه صهیونیستی  هاآرتس مینویسد : تورات سعی بر گرفتن انتقام دارد. عرب های اسرائیلی تنها هنگامی می توانند از مرگ رهایی یابند و در کنار یهودیان در اسرائیل زندگی کنند که کاملا سر فرود آورند و خاضع باشند و با وضع پست و ذلت بار بسازند زیرا هیچگونه احترام انسانی در بین نیست.

همچنین هس یکی از خاخاهای نژاد پرست اسرائیل میگوید : در وصیتی که به ما فرمان میدهد تا کودکان و شیر خوارگان عرب را بکشیم هیچگونه رافتی در میان نیست.