شبی پای تلویزیون نشسته بودم.در یکی از دانشگاههای کشور جوانان گرم مشغول انتقاد و بررسی مسایل سیاسی کشور بودند .یکی از این جناح میگفت یکی از جناح دیگر.

خوب یادم هست  که یکی از جوانان گفته بود:

ما برای چه با هم درگیر میشویم وقتی سران جناحها با هم شب دور میز شام با هم میگویند و میخندند و من و تو جوان در دانشگاه به جان هم بیفتیم.

تو پارسی بلاگ هم بعضی از این بلاگرها این محیط رو کمی طعم داغ سیاسی دادند.

و به نو عی میخواهند دیگران را همجهت حمایت از خوددرگیر کنند.

به نظر من فهم و درک مردم کشور ما با تو جه به مسائل مختلفی که با ان روبرو هستند انقدر بالا هست که بدانند چگونه و چه کسی راانتخاب کنند. ما ملت مسلمان تحت لوای اسلامیم.احزاب نقش هموار کنندگان هستند که مارا به بکپارچگی برسانند نه اینکه به بیراهه برده و تخم نفاق بپباشند.

ما در طی این سال پیش بیست ونه انتخاب ،انقدر تجربه اندوخته ایم ، انقدر خون دلها خورده ایم که معطل این نباشیم که به چه کسی رای دهیم یا اینکه شرکت کنیم یا نه.........

انان که در سر به این می اندیشند که پشت به این مساله   ( شرکت در انتخابات) نمایند باید بدانند که خود نخواسته اند در سرنوشت کشور نقش داشته باشند و این حق طبیعی خود را از دست میدهند.

هر رای من و تو تاثیر بسیار در سرنوشت ما دارد.

به نظر من حالا وقت پرداختن به این مسایل نیست زیرا بد خواهان با دامن زدن با این نوع مسایل راحت تر میتوانند ماهی بگیرند.

وبلاگ نویس متعهد ، بدور از هر نوع تنش زدایی، باید از این فضای مجازی استفاده مطلوب نماید نه این که بذر تفرقه و کینه ورزی را پراکنده سازد.

مومنان بین خویش چون برادر و رحیمند و با دشمن به شدت برخورد میکنند.

حال خود قضاوت نمایید.