سلام!بحث در اين مورد زياده و نياز به كارشناسي متخصصين امر داره، ولي يه سري نظريه هايي مطرح شده كه هر كدوم هم قابل تأمل. كه به گوشه اي از اونها در اين گروه اشاره كرديم:http://www.parsiblog.com/yar/Discus.aspx?GID=1188&DID=1322حرف شما هم متين!!! در اصل همه ما بايد از خودمون شروع كنيم، خودمون رعايت كنيم تا ديگران هم ياد بگيرند. ولي ...
بعضي وقتها ما بچه ها دستخوش احساسات و خاسته ها و آمال و آرزوهاي به تحقق نرسيده والدين بخصوص مادرامون ميشيم!!! به نظر شما اينطور نيست؟ شما كه يك مدريد ،نظرتون چيه؟
فلان لباس و مدي كه آرزو ميكرديم خودمون در كوچكي مي داشتيم، الان با مد روز و اون وضع عجيب بر سر دختر بچه ها و پسر بچه هامون در مي آوريم و تو كوچه، برزن به ملأ عام!!!!و ما هم از بچگي ياد مي گيريم، كه به گونه اي عريان و برهنه!!!!!!! راه بريم و ....و اين داستان ادامه دارد !!!موفق باشيد.زياد سرتونو درد آوردم. اميدوارم كه خرده به دل نگيريد ولي اينم يه واقعيته !!!!
